İbn Zerik’ten

Pol Burje [Paul Bourget] ve “Bir Cinayet-i Aşk” [Un Crime d’Amour]

-Geçen nüshadan mabad-

Sevmek ruhun bir nazarın harareti altında eriyecek kadar hassas olmasıyla mümkündür: Gördüğü aşk ve vefaya inanmalı, işittiği yeminleri başını sallayıp “bu da ötekiler gibi!” diyerek, gülerek dinlememelidir. İnsan inanmadıkça sevemez ve sevemedikçe adem-i emniyet hissi kuvvet bulur.

Böyle, sebepler netice ve neticeler sebep hizmeti görerek, esbap ve netayic birbirine tekrar tesir ederek her şey onu bina-yı aşka, teessüs-i emele muktedir olamamaya sevk ve icbar eder.

(…)