Eyler hamd o Rab-i mennana,                     Ki inayeti nev-i insana

Dembedem, nevbenev olur zahir;               Vasfı sığmaz feza-yı imkâna.

Geldi ıyd-ı mübarek-i adha;                         Yine gün doğdu ehl-i imana,

Başlayıp yemin ile, geçip mesut,                 Erdi şevk ve tarabla payana.

Her günü ıyddır o kavmin kim                    Dad-ger bir emîr-i zişana

Tabiiyyet bahtiyar olarak                              Geçirir vaktini ferahane.

Evet, nasıl mazhar-ı saadet sayılmasın o ümmet ki hatta en küçük bir inayet-i sübhaniyeye nailiyetle dil-sir-i meserret ve secde-güzar şükür ve minnet olur; ya her biri bahar-ı mesadet ıtlakına şayan olacak kadar parlak bir mevsim-i feyz ve bereket olan eyyam-ı mübarekenin şeref hulul ve tevalisi düşünülsün ki ne derecelerde mucib-i şadanı ve mahmedet olur.

(…)

-6-