-Defter-i Seyahatten Muharreç Sahifeler-

(299. Numaradan Mabad)

Beyrut 8 Teşrinievvel

Bu gece saat altıda eve girdik. Pek yorgun düşmüşüm. Mamafih uykum yoktu. Osman Bey’e “Allah rahatlık versin.” dedikten sonra defterimi ele aldım.

Ne yazacağım? Bugün gördüklerimi mi yoksa hissettiklerimi mi? Müşahedatımı kariin-i kirama hikâye daha doğrusu tadat etmek kolay fakat hissiyatımı tasvir etmek pek güç! Şimdiye kadar çok seyahatler ettim ama böyle çocukluk avanının bir kısm-ı mühimini geçirdiğim yere ikinci defa olarak tekrar gitmemiştim. Onun için ben de birçok hatırat-ı latife uyandıran Beyrut’taki ihtisasatımı, hele yarından sonra Şam’da hasıl olacakları tasvire kadir olamayacağım zanneyliyorum. Mesela bugün araba ile daire-i hükümete giderken eski Dilijans Kumpanyası’nın önünden -ki şimdi demiryolu idare-i merkeziyesi olmuş- geçtik.

(…)