Sahil yeşil, eşcar yeşil… Sanki tabiat

Vermek dilemiş mevki-i şayan perestiş

Bir reng-i behişti.

Göl sahilin aksiyle nümayişgeh-ı cennet;

Sari bu yeşil gölgeliğe bir mütevahhiş

Aheng-i behişti!

Bir levh-i muhabbet bu ki fevkinde hayalin:

Maşuka.. o bir gonca-i nev-hande-i ziba,

Âşık ona hem-hâl;

Cünbüş-geh-i safiyeti amal-i visalin;

Zevrakçe, o bir neşeli gehvare-i sevda,

Bir lane-i cevval.

Sevda… Bu ne halettir İlahi ne sefadır!…

Bir nazare-i hayran ile bir çehre-i sakin

Karşımda dururken,

Dersem n’ola: eşcar bile mest-i hevadır,

Bir hisse alırlar şu iki ruh-ı rakikin

Şevk u şegafından!