[Geçen nüshadan mabad ve hitam]

İfrat-ı memnuniyet kedere benziyor. Delalet ettiği salona nasıl amik bir teessür, nasıl şedit bir helecan ile çıktım. Beş on dakika intizardan sonra salona ilk gelen kimdi bilseniz? O! Tebessümüyle dür-nisar, hal ve tavrıyla lütuf-şiar, nur-ı laciverdi-i nazarıyla hayat-nüvaz.  Salona girer girmez kendimi bilmez bir halde kalktım. Birkaç söz söylemek için efradından bulunduğum mecami-i kübrada gülünç olacak helecan ve teessürüme bir türlü galebe edemiyordum. Şurası avan-ı galeyanımda bile nazar-ı dikkatimden dur olmamıştı ki pek güzel, pek nazik, pek mültefit… Fakat kendinde teessürden eser olmadığı gibi kalpte hâsıl ettiği helecanlardan da bihaber görünüyordu.

(…)

Öğleden bir saat sonraydı ki ikimiz de atlarla iki dağ arasındaki bir vadiden süratle geçiyorduk. Şehirlerde heyet-i içtimaiyenin içinden o her adımda insanın bahtiyarlığı ile müsademe, her sözde ümidi ile mücadele, her tarafta hayal-i bimisalini düçar-ı iğbirar eden mükâbereden kurtularak bunların kâffesinden azade olan tabiatın safha-i ebediyesinde köylerden, ağaçlardan, sulardan, ziyadan müteşekkil mevaki-i latifenin geçtiğini görerek ilerliyorduk. Muhibb-i muhal olan gönlüm istiyordu ki bu tenezzüh-i âşıkane hiç nihayet bulmasın.

(…)

Alelhusus asar-ı kalemiye-i şübbanı neşr ile meşhur olan Paris tâbilerinden Mösyö Semiyonis Ampis ahiren tab ve neşrettiği kitaplardan mücerret rabıta-i meslektaşiye riayeten

Servet-i Fünun’umuza bir hikâyename göndermiştir. Müellif Kamil Per, Fransa’nın genç hikayenüvisanındandır. Binaenaleyh kariin-i Osmaniyece henüz gayr-i maruftur. Bu muharririn bize gönderilen eseri “Birader” unvanlı bir roman, müthiş bir esas üzerinde işlenmiş üç yüz sayfalık bir bedia-i kalemiyedir. Müthiş olduğu kadar basit olan esas şundan ibaret: Bir kadın öz biraderini bir meyl-i âşıkane ile seviyor, sonra bu ayb-ı kalbisini mevt içinde tedfin ve ihfaya mecbur oluyor… İşte bu kadar.

(…)

[Romandan çeviri var.]

“İmparator Birinci Wilhelm’in Heykel-i Cesimi”

Bu sene Teşrinievvel-i efrencînin on sekizinci günü Porta Vestfalika [Porta Westfalica] denilen mevkide müteveffa imparator birinci Wilhelm’in ihya-yı nam ve şanı için yapılan heykel-i cesimin resm-i küşadı icra olunmuştur. Meşhur heykeltıraş muallim Kaspar Zumbuş [Kaspar von Zumbusch]’un modeli ve dünyanın en büyük heykeli olan bu bina-yı cesim imparator birinci Wilhelm’in hacm-i tabiisinin yüz misli yani arzen ve tulen onar mislidir.

(…)