Sevilecek bir şeyi, sevilen bir yerde, sevilmiş çehreler arasında tanımak ancak bir hüsn-i tesadüfün lütf-i gayr-i memuliyle husul-pezir olabilir. Senelerce nam-ı sanatkâranesinin velvele-i şöhretiyle muarefesine iştiyak çektiğim Devlet Efendi’ye ilk defa olarak bir müsamere-i hususiyede tesadüf etmiştim. Fakat asıl Devlet Efendi’yi Dildade-i kıymettarının -piyanosunun- karşısına geçince gördüm. Evet onu orada görmeli…

(…)

[İmza: Diran Çırakyan]

[İmza G. Devlet]