Bütün bu cüşiş-i samia-nüvaz-ı tabiatı bir sükunet-i mutlaka içinde görerek haklarında pek müphem bir vukuf peyda eden dilsizlerin, o biçare mahlukların bu acınacak hali yüzde doksan beş daha küçükken tekellüme muktedir olmadıkları bir zamanda uğradıkları bir asamiyete müptela olmalarındandır. Ebkemiyetin esbab-ı asliyesinden birincisi akraba arasındaki izdivaçtır. Bu, ceffelkalem söylenen sözler kabilinden değildir. Tecarüp ve müşahedat üzerine müstenittir. Bazen bu gibi hallerde de hiçbir eser-i maraz görülmez, fakat istisnaat kavaidi bozamaz.

(…)