Her nedense uykunun bir yorgunluk neticesi olduğu sabittir. Bunu teslim etmeyecek hiç kimse yoktur. Cümle-i asabiye uykuda faaliyetten büsbütün kalmaz. Burası da şayan-ı dikkattir. Bunun ispatı ise rüyalarımızdır. Rüyalar bir düşünce ile vücut verdiğimiz hayalattır. Uyku dimağın faaliyetini kâmilen iptal değil, belki bu faaliyetteki ahenk ve intizamı, rabıta-i tenasübü tatil ediyor. Efkâr ve tahayyülattaki intac-ı mantıkî uykuda kalmıyor.

(…)