-54-

Sully Prudom’un [Prudhomme] Eşarı

Filan veya falan muharririn eserlerini hayatımızın veya filan zamanında okumamızın ne kadar mühim olduğunu çok defa düşündüm. İşte mesela Sully Prudom ki iptida on sekiz yaşımdayken okumuştum; o zamanki feyz ve galeyan-ı şebabım, nur ve hülyadan mürekkep cuşiş-i âşıkanem bu mahrem ve ketum eşar-ı rakike-i felsefiyeyi iyice hissetmekliğime hail olmuş; bu eserlerden bugün aldığım teessürât ile ilk tahsisatımı mukayese edince görüyorum ki o zaman bu şiirler benim için pek yüksekmiş; bunları pek az hissetmişim. Çünkü o vakit henüz Sully Prudom’un tefekkürat-ı amika-i melulesini hissedecek bir terbiye-i hayatiye ve hissiyeye vasıl olamamıştım; heyhat! Bugün o zamanki kadar bahtiyar değilim, bugün hayatın elinde o kadar hurdahaş oldum ki vaktinden evvel ihtiyarlamış ruhumla artık onları tamamıyla anlıyorum, onların hiçbirine bigâne kalamıyorum.

(…)