Sembolist Şairler

Sembolist şairler arasında münekkitler en iptida, aldanmak tehlikesine düşmekten korkmaksızın, Anri dö Renye’nin [Henry de Régnier] meziyetini teslim ettiler. Sembolizm mesleği yeni zuhur ettiği vakit münekkitlerin mevkii müşekkeldi. Bazıları müceddidîn-i şiirin maksatlarını bile anlamadan, onların bu teşebbüslerini gülünç bir surette göstermeye çalışıyorlardı. Bunda kabahat yalnız kendilerinin değildi. Çünkü Sembolizm nazariyesini serdedenler sanki maksatlarını mahsus anlatmamak istiyor gibi muğlak bir lisan istimal ediyorlardı; bundan başka Sembolist şairler arasında hakikaten sanatkâr olanlardan ziyade müvazene-i asabiyeleri muhtel zevat ile şarlatanlar vardı.

Her türlü teceddüdü, ne olursa olsun, hemen kabul ediveren bazı münekkitler de şarlatanları hakiki sanatkârlardan tefrik etmediler. Ciddi ve sahib-i nüfuz bir kısım münekkitler ise ihtiyat ederek bir şey söylemiyorlar Sembolizmin ilk karışıklığı arasından kâbil-i tefrik bir şey çıkmasına intizar ediyorlardı. Anri dö Renye [Henry de Régnier] ile ise aldanmak korkusu yoktu. O, sanatını ciddi telakki ediyordu. Bazı kere mugayyer kaide şiir nazmetmesini cehalete hamletmekte imkân bulunamazdı. Çünkü iptida Parnas meslek-i edebisinin kavaid-i nazmiyesine riayet ederek şiirler yazmıştı.

(…)