-Faik Âli’ye-

Üç sene evvel bir müzayededen satın alınmış bir kitap içinde bulduğum bir kâğıtta şu satırları görmüştüm:

“Of, boğuluyorum; ne yazacağımı bilmem ki… Bir şeyler düşünmek, bir şeyler yazmak istiyorum, öyle bir şeyler ki başımdaki girdbad-ı efkârı durdursun, biraz nefes alayım… Neydi bugün gördüklerim, onlar neydi?

Hepsinden evvel ben kimim? Çocukluğunu pek az tanıyan, anasını görmeden, babasının kim olduğunu anlayamadan kimsesiz kalmış bir çocuk, on yaşına kadar akrabasından birinin dest-i ihmalinde büyümüş bir öksüz…

(…)

-17 Kânunusani 1316-