-54-

Sully Prudom’un [Prudhomme] Eşarı

Filan veya falan muharririn eserlerini hayatımızın veya filan zamanında okumamızın ne kadar mühim olduğunu çok defa düşündüm. İşte mesela Sully Prudom ki iptida on sekiz yaşımdayken okumuştum; o zamanki feyz ve galeyan-ı şebabım, nur ve hülyadan mürekkep cuşiş-i âşıkanem bu mahrem ve ketum eşar-ı rakike-i felsefiyeyi iyice hissetmekliğime hail olmuş; bu eserlerden bugün aldığım teessürât ile ilk tahsisatımı mukayese edince görüyorum ki o zaman bu şiirler benim için pek yüksekmiş; bunları pek az hissetmişim. Çünkü o vakit henüz Sully Prudom’un tefekkürat-ı amika-i melulesini hissedecek bir terbiye-i hayatiye ve hissiyeye vasıl olamamıştım; heyhat! Bugün o zamanki kadar bahtiyar değilim, bugün hayatın elinde o kadar hurdahaş oldum ki vaktinden evvel ihtiyarlamış ruhumla artık onları tamamıyla anlıyorum, onların hiçbirine bigâne kalamıyorum.

(…)

Karnavalın lazım gayr-ı mefarıkı olan Pierro [Pierrot] önce, kâğıt fenerini yakmış, siyah takkesinin altından pudralı çehresini gösteriyor. Arkası sıra kurun-ı vusta kıyafetinde, şeytan kisvesinde, köylü kılığında maskaralar, şamatalı bir meserret, neşeli bir cuşiş ile koşuyorlar. Yan tarafa haşarı,  şeytan bir çocuk şunların hâline gülerek, gıpta ile bakıyor. Biz geçen akşam bu manzarayı gördüğümüz zaman ressamımız Diran Efendi yanımızdaydı. Levha muktedir ressamımızın kalemimden kurtulamadı.

[İmza: Diran Çırakyan]