İşte Ramazan da geçti, bayram da! Eyyam-ı hayatiyemizden bir mah-ı mübareği daha hatırat-ı maziye arasında bıraktık. Ramazanın mağfiret ve berekatından bayramın tesidat ve tebrikatından sonra bayram ertesinin meşagil-i mutadesine, mesai-i daimesine başlıyoruz. Hemen Cenab-ı Hak müteyemmin ve mübarek eyleye, muvaffakiyet ve afiyet ihsan ede.

Bu sene eyyam-ı ıydı idrak ile beraber sal-ı cedid-i mâliye dahi mübaşeret eyliyoruz, hatta hadim sebatkârınız Servet-i Fünun bile bir iki sene-i neşriyata bed ediyor. Varsın gazetemiz hizmet-i neşriyesinde çalışa dursun, biz biraz Ramazanın hatıralarından, bayramın şekerinden tatlısından bahsedelim olmaz mı? Lakin ne acayip! Bu sene henüz eyyam-ı ıyda mahsus şekerin tadını ağzımızdan kaybetmek üzere iken Nevruz’un şekerlemesini uzatacaklar baksanıza? Bir su parasına satılıp duran takvimlere nasb-ı nigah eylediğimiz gibi Nevruz’un cumartesi gecesi bilmem kaç saat kaç dakikaya tesadüfünü okuyoruz; elbette eczacınız dahi hokka-yı gülbeşekeri göndermiştir. Leyl-ü neharın tesavi-i tam irae eylediği bir zamanda o hokkadan bir kaşık yiyorsunuz değil mi? Öyleyse senesine kadar ağzınızın tadı berdevam olsun!

(…)