Muhariri: Doktor Besim Ömer

[313’üncü Nüshadan Beri Mabad]

Kuran-ı Kerim ve Furkan-ı Mübin’de şeref-sudur olan emr-i Rabbani’ye ittibaen cemi ehl-i İslam evladını seneteyn kamileteyn ırza ederler. Leben-i em ile terbiye velet hakkında enfa ve eslah ve anasının şefkati gayr-i beden-i etemm olduğuna binaen ömr-i nüdb için olup vücup için değildir. Şu kadar ki sütnine bulamadığı ve çocuk validesinden gayrısının memesini almadığı ve babası sütnine isticar edemediği halde ırza-i tıfl valide üzerine vacip olur. Bu hüküm itmam-ı rızaı arzu eden içindir. (…)

Çocuğu birden bire asla memeden kesmemelidir. Akl-ı selim, bir çocuğun tarz-ı ağdiyesi ancak azar azar ağdiye-i saire ahzına alıştırılmak şartıyla tedrici ve batî bir surette tahvil olunabileceğini göstermektedir. Binaenaleyh çocuğu işbu ağdiyeye alıştırdıktan yemesini öğrendikten ve günde iki üç defa meme yerine süt ve bulamaç verdikten sonra artık memeden kesmelidir. (…)