-16-

Ten [Taine] ve Asarı

-Kable’ş-şurû’-

Bugün hayat-ı tahririyesinin ikinci senesine giren Şuayb, kardeşi Tevfik Fikret’e karşı medyun olduğu teşekküratı alenen arz ile dest-i muhteremine bir buse-i vedad vaz eder. Fikret olmasaydı bir seneden beri hemen her hafta Servet-i Fünûn karilerine takdim edilen makalat-ı naçizane yazılmayacak, belki de kimbilir A.Ş. [Ahmed Şuayb] imzası hiç görülmeyecekti. Çünkü hayat-ı matbuatımızda nazar-ı esefe çarpan bî-sud dedikodulardan müteneffir ve muhterizken ancak onun seciye-i menus ve iffetinin bahşettiği tekeffül-i maneviye iltica ederek buna cesaret-yab olabildim. Kaç defalar karaladığım kâğıtları yırtarak sevgili tetebbuata çekilmek istedim. Beni bu vakfe-i tereddütten, bu piçtab-ı efkârdan cazibe-i nüfuzuyla kurtarıp sürükleyen onun o vicdanı, lebriz-i hiss-i hürmet eden nasiye-i nezaheti, halisat-ı muhabbeti, nezaket-i etvarı, emniyet-i edebiyesi, saika-i teşvikidir. Ömrün henüz devr-i tezehhüründe bulunan bir zavallının bîtabi-i tenhayisi içinde yazdığı bu sayfalar, bütün mesai-i leyal ve nehar onundur, Fikret’indir.

(…)