-Süleyman Nesib’e-

Bir haftanın vekayiini yazmak şüphesiz ki ayların, senenin şuununu hülasa etmekten güçtür. Bir daire-i mazike-i meşhudat içinde cereyan eden vekayiin hem de şayan-ı rağbet olanlarını toplayıp ayırmak lazım. İstanbul’umuz dünyanın en büyük şehirlerinden ve tenevvü-i menazırıyla birincilerinden olmakla beraber, hayat ve maişeti bir dereceye kadar yeknesak ve şuun ve vekayii emsali olan bilad-ı muazzamaya nispetle mahduttur. Ramazan-ı mübarek bilad-ı saire-i İslamiye’den ziyade merkez-i hilafetin tarz-ı hayatına bir başkalık, bir tenevvü, bir revnak verir ve o mecra-yı zî-ruhun on bir aylık cereyan-ı yektarzını değiştirerek, onu ekseriya ruhaniyetin vadi-i gufran ve rahmetinde, inam-ı uhreviyeyi tadad ve tebşir eden elhan-ı iman ile meşhun cevamiin maaligâh-ı kutsiyetinde dolaştırır.

Geceleri tiyatrolar güzel bir eğlence, iyi bir darü’l-istifade oluyor. Kıraathaneler ise şu kış gecelerinin kıymetli saatlerini – çıktıktan sonra mevcudiyette hiç bir eser-i istifade bırakmaksızın – zulmet-ı abad-ı nisyana atan mukassi bir yer.

(…)