-496 numaralı nüshamızdan mabad-

(…)

-Mabadı var-

-11-

-Geçen nüshadan mabad-

“En ziyade mazeret kabul etmeyen cinayet bazı muharrirler tarafından perestide-i metrukenin muzdarip olacağı şeyleri, bilhassa onları hikâye hususunda gösterilen inhimaktır ve bunların adedi maat-teessüf çoktur. Yazılacak satır perestiş ve terk edilmiş kadının etine keskin ve ince bir bıçak gibi gireceğini düşünmekte vahşi bir zevk hissediyorlar! Zavallı vücud-ı nahif, zavallı ruh-ı alil, emin ol ki senin bu sefalet ve nevmidine karşı sanat ancak bir sukût-ı dindarâne muhafazasıyla vakar ve haysiyetini, lezzet ve nezahetini muhafaza edebilecektir! Ben, Russo’nun [Jean-Jacques Rousseau] İtirafat’ından ziyade “Novel Eloiz” [Novelle Heloise] mektuplarından birini kıraatle esrar-ı kalbe kesb-i vukuf ederim. Bir sandıkçenin içinde istirahat eden imzasız aşknameler, bir iki saç bükümü, birkaç kurdela bilen ve hissedenler için kadınlara dair neler hikâye etmez.”