-25 Teşrinievvel, 1315-

“Süvariler ve Askerî Velosipetleri”

Terakkiyat-ı askeriye velosipetlerin de ordularda istimal olunmasına dair pek çok mübahasatın cereyanına meydan vermiştir. Her ne kadar Avrupa orduları zabitanının bir kısmı velosipetin lehinde ve diğer kısmı aleyhinde bulunduysa da vuku bulan tecarüb velosipetin öyle ehemmiyetsiz bir şey olmadığını ispat etti. Şimdilik askerî velosipeti suret-i katiyede kabul olunmadığından muhassenat ve mahazirine dair kat’i bir karar vermek ve muarızı ikna eylemek bittabi müşküldür. Şu halde velosipetin askerlikte kabulüyle adem-i kabulü hakkında karar vermek vakitsiz olduğundan yalnız esna-yı tecrübedeki müşahedata dair söz söylemek icap eder. Garbın icadatından olan velosipetin esliha-yı nariye ve sair edevat-ı harbiye gibi mukavemet eylemek hakkını da kazanacağı meşkuktur. Tecarüb-i adîde velosipetin derece-i ehemmiyet ve lüzumunu meydana koydu. Ehemmiyetli ve o nispette meşakkatli olup şimdiye kadar süvariler tarafından ifa edilen muharebe vazifesini iyi bir saikin zir-i idaresinde bulunan ve düz şose üzerinde yürüyen bir velosipet pek iyi bir suretle icra eyler. Prusya ordusunda askeri velosipetçileri muhabere velosipetçilerinden başka bir şey değildir; bunlar tıpkı sunuf-ı saire-i askeriye misilli talimhanelere çıkarılmakta ve orada hizmetin meşakkatine katlanmak, zapt ve rapta riayetle beraber doğru silah atmak ve muharebatı sürat-ı matlube ile yerlerine yetiştirmek için talim ve terbiye olunmaktadır.    

(…)

-4 Teşrinievvel, 1315-

Istabl-i Amire-yi Esb Muallimi Yüzbaşı Yusuf Ziya