-2-

Bahsedilecek şeylerin arasında bugün kalemimin ucuna dolaşmak isteyen nazik bir mesele var ki beni sevk edebileceği hatır-nak vadileri düşündükçe bahsetmekten feragat arzuları hissediyorum. İşte şu iki satırlık mukaddime-i ihtiyatiyeyi yazarken bile hala mütereddidim: Bahsetmeli mi, etmemeli mi? Bu kadar tereddütle yazmaya başladıktan sonra şu önümde duran beyaz kâğıtları hiçbir şeyden bahsetmiş olmaksızın doldurmak da pek mümkündür. Keşke öyle olsa. Bu suretle melhuz olan tehlikelerden kurtulmuş olurdum. Ezcümle beni en ziyade korkutan bir tanesinden: Kendimden bahsetmek. Ne kadar hatır-nak değil mi? İnsanın kendisinden bahsetmesinde daima büyük bir tehlike vardır. Fakat yalnız bir şey bana biraz cesaret veriyor: Kendimden bahsetmek bir parça da bir hiçten bahsetmek demek değil midir? (…)