Doktor Besim Ömer Bey’i her ne zaman görsem bir büyük meserret, memnuniyet içinde kalırım. Bu alicenap adamın bu fevkalade tabibin hakikaten meftunuyum. Onunla beraber bulunduğumuz zamanlar, bana daima kısa görünür. Ciddi, mütebessim çehresini benden tarafa çevirip veda etmek istediği vakit de mutlaka müteellim olurum.

Civanmert kardeşimize karşı olan bu muhabbet matbaamızda sade bana münhasır değildir, bütün matbaa halkı onun meclubudur. Kapıdan içeri girdiği zaman, işçiler birbirine müsabaka ederek  doktorun haber-i vürudunu gayet memnun bir çehre ile müjdelerler. Besim Ömer Bey’in geldiği gün matbaada bulunmamış olan refika-i tahrir sahihen mahzun kalırlar. Nasıl kalmasınlar ki doktor bütün Servet-i Fünûn halkını senelerden beri nezaketi, zarafeti, muavenet-i hazıkası ile minnettar etmiştir. Hepimiz hatıratımıza müracaat edince Besim Ömer Bey’in tabipce bir muaveneti, maharetini, insanca bir muamelesini, nezaketini tahattur ederiz.

Bu hatıralar en ziyade bende birbirini vely eder. Çocuklarımın üçü de bu tabib-i hazıkanın -daima meserretle sıktığım- elinde büyümüştür. Hele Besim Ömer Bey’i görünce hatta ismini işitince küçük kızım Kadriye’nin gözlerinde öyle bir şule-i meserret parlar ki tarif edemem. Vakıa şimdi altı yaşında olan bu çocuk ilk dakika-i hayatından beri doktorunun minnettar-ı maharet ve nevazişidir.

Servet-i Fünûn’un kendisi de Doktor Besim Ömer Bey’e medyun-ı şükrandır çünkü ilk sene-i intişarından beri bu tabib-i fazılın birçok makalat-ı fenniyesine vasıta-ı neşir olmakla daima müftehir olmuştur. İşte bugün muhterem kardeşimizin hayat-ı saiyanesine ait iki manzarasının pişgâh-ı kariine vaz ederek hissiyat-ı şükür-güzarisini kısmen olsun edaya çalışıyor.

(…)

-Menemenlizâde Tahir Bey’e-

-Şişli: 5 Nisan 1314-

“Senden Sonra”

-Mehmed Rauf’a-