-6 Nisan 1314-

-8 Nisan 1314-

-Kardeşime-
-1 Nisan 1314-

[*] 120’nci sayfamızdaki levha-i tasvire aittir.

-11 Nisan 1314-

[*] Monolog mukabilidir. Monologue = Tiyatro sahnesinde yalnız bir adam kalıp kendi kendine söylenmesi. “Kamus-ı Fransevi”

İlk Görücü

Dün kapının önünden süslü bir araba geçti. Yine geri döndü. Geçer a… Döner a… Bundan tabii ne olabilir? Çın… Çın…! Kapı… Bu da tabii… Misafirler… Bu da tabii… Merdiven başına gittim, başımı uzattım. İki hanım, yanlarında bir halayık… Bu da tabii… Derken aşağıda bir telaş, bir kıyamettir koptu. Bu tabii değil! Dadım etekleri ayaklarına dolaşarak basamakları ikişer üçer sıçrayarak yukarı çıktı. Soluk soluğa:

– Şey, dedi. Şey küçük hanım…

– Şey ne, şey kim dadı?

– Onlar işte, şeyler canım! A, vallahi şeyler! Sen böyle şeyle olmaz. Şuraya şeye gir. Haydi, buralarda dolaşma! İşte şeyler geliyor!

Şey… şey… şey… diye diye validemin yanına koştu. Yalnız “Ayol dadı, arabadan ne çok şeyler çıkmış!” diyebildim.

(…)