Muharriri: M. Tevfik

Fi 14 Mayıs sene 313 – Bu sabah erkence davranıldı. Tamam öğle vakti Çamlıbel’in eteğine yanaştık. Yavaş yavaş Çamlıbel’i çıkmaya başladık. Arabamız cibale doğru çıktıkça ben de muttasıl sağıma soluma bakıp çam ağacı arıyordum. Nihayet dağın zirvesine geldik. Çam ağacından hiç eser görmedim. Çamlıbel’in tepesinde birkaç han bulunuyordu. Acaba çamlar ne olmuş? Şimdi arabamız Çamlıbel’i baş aşağı inmeye başladı. İninceye kadar da çamdan katiyen bir eser görülmedi. Ben buraya gelinceye kadar Çamlıbel diye işittikçe cesim çam ağaçları göreceğim diye seviniyordum. Zira çam ormanlarını kokusundan dolayı pek severim.

(…)