-Fransızcadan-

Taklit edebiyatın en mebzul bir membaı olduğu gibi en büyük beliyyelerinden de biridir. Bazı duhat icat veya keşfe muvaffak olurlar, sonra iktidarca binnisbe dûn birtakım zevat bu enafis-i asarı nazarlarından asla dûr tutmayarak onlara benzer şeyler yazarlar. Bunlar mahsul-ı taklit olmamakla beraber evvelki asar-ı nefise mevcut olmasaydı şüphe yok ki meydana gelmezdi. Sonra taklit derece derece tezayüde başlayarak nihayet intihalde karar bulur. Böyle önlerinde numune bulundurmayan üstatlar pek azdır. Hatta ezmine-i kadimede zuhur edenler bile kendilerinden evvel mevcut, el-yevm nam ve şanları meçhul bazı şairlerin fikirlerini mass ile onları unutturmuşlardır.

(…)