-Mektup Parçası-

Hastaneden – 7 Temmuz sene 313

-1-

Bana derlerdi ki hayat pek tatlı bir şeydir; orada herkese bir hisse-i saadet ayrılmıştır. Buna malikiyet için arzudan başka bir şeye lüzum yoktur. Ne istersen -servet, aşk şöhret- hepsini orada bulacaksın. Ben de safdil ve mutmain, bu hülyalara kapılır, fikrime göre bir istikbal hazırlardım. Sonra hayattan bu vaatleri talebe haklı olduğum zaman geldi. Hâlbuki o, bana ümit ettiğim şeylerden hiçbirini vermedi.

(…)

-28 Haziran 313-

-2-

Bazen Rauf ile dertleşir de bütün alam-ı hayata tatlı bir mükâfat olmak üzere ölümden, uzak bir tasavvur gibi mütehassirane konuşur, bunun verebileceği lezzetin tahayyülüyle müstağrak kalırdık.

(…)

-8 Temmuz 313-

-3-

Hayatın bize hazırladığı bazı vakaların tesirini hiç kaybetmeyeceğiz zannıyla necabet-i hayatımızdan maruf oluruz. O andaki ifrat-ı teessürleri atide bir gün ihtimal ki gülünç bulacağımızı teemmül edince bunu muhal görür, âdeta kutsiyet-i ihtisasımıza karşı bir küfür addederiz.

(…)

-10 Temmuz 313-