İki seneyi mütecaviz müddettir kapısından içeri giremediğimiz o bazargâh-ı cesim-i ahiz ve itaya takarrüp ederken duçar olduğum hafif heyecan, Kalpakçılarbaşı Caddesi’nin Nur-ı Osmaniye cihetine müsadif kemerleri altında bulunduğum zaman garip bir tesire münkalip oldu; eski hatırat tazelendi. Bana öyle geldi ki güya o zelzele felaket-i müthişesi olmamıştır. Divan Yolu’nun sıcağından kurtulmak üzere çarşı tarafını tercih etmişim. Kapıdan girince mutat olan kalabalığı, cuş u huruşu, şamatayı göreceğim, işiteceğim zannettim. Buna mukabil sağımda, solumda tamiratı hitam bulmuş iki sıra dükkânın bomboş halini, tavanlara kurulmuş iskelelerin vaziyetini, vaktiyle caddeyi dolduran müşteri kalabalığına mukabil zemini setreden taş, tuğla harç yığınlarını müşahede etmek başka bir tesir icra etti.

(…)