Köprüden -Rumeli sahilini takip etmek üzere- hareket eden Şirket-i Hayriye vapurları Beşiktaş, Ortaköy, Kuruçeşme, Arnavutköy, Bebek, Rumeli Hisarı, Boyacıköy diye iskeleleri birer birer sıralayıp ziyaret ederek Mirgün’a [Emirgân] kadar gelir. Bu iskelede hafif bir muanaka ve müşafeheden sonra yoluna düzülüp doğruca Yeniköy Burnu’nu tutar. Arada bir  iskele hemen ekseriya metruk kalır. Her istenildiği vakit köprüye gelip de İstinye’ye uğrayacak bir vapurun azimet zamanına tesadüf etmek hakikaten tesadüfat-ı mesudane kabilindendir.

(…)

“Kafiye”

Kafiye sem için midir, nazar için midir? Sem için olursa mesela “hayat-neşat”, “heb- mezheb”, “icaz-incaz” gibi ahirindeki harfler aslen muhtelif olduğu halde Türkçede birbirlerinden farksız olarak telaffuz edilen kelimat birbirine kafiye olabilecek. Nazar için olursa buna müsaade edilmeyecek.

Bendenizce kafiyenin sem için olduğu bahse bile şayan görülmeyecek kadar zahirdir. Bir mızıkanın intizamını mızıkacıların tertibinde veya esvaplarının yeknesak olmasında mı arayacağız yoksa duyacağımız asvat-ı latifenin aheng-i imtizacında mı? (…)