Ağaçların sayesini, denizin kenarını takip ederek üzerinde daimi dönen arabalarıyla her gidişte bana cesim bir bostan kuyusunu hatırlatan Fener’e o gün resimli gazetecice gitmiştik. Niyetimiz hem ziyaret hem ticaretti. Kafile-i devvare arasında biz de gezerken ufak makinemizle epey resimler yaptık ki o sayede musahabe-i üsbuiyemiz musavver oldu.

Vakıa fotoğrafçılığın şu devr-i terakkisinde yazılan makalelerin, edilen teferrüçlerin, seyahatlerin yanına istenildiği kadar resimler terfiki pek kolaylaşmıştır. Fener’e giderken cebimizde götürdüğümüz ufak makineden tutunuz da cesameti nihayet irice bir kitap derecesine çıkacak aletlerle insan her istediği şeyin resmini almaya muvafık olabiliyor. Aldığımız fotografileri sonradan keyfimize göre büyütüp ufaltmak da yine şu sanat-ı mükemmelenin saye-i muavenetinde pek âsan oluyor.  İşte o kolaylık bu defa ki musahabe-i mutademizin yanında nazar-ı temaşanıza on kadar resim takdimine bizi muvaffak etti.

(…)