[O Büyük Siyah Gözler!..]

Açıldı sak-ı yer ben şamdan arar gezerim

Ağardı riş-i siyahım civan arar gezerim

Bulgurlu’nun bu çobanı köyde bir hüsn-i şöhrete malik değildi. Herkes ona tembel derdi. Hıfz ve sıyanetine tevdi edilen koyunların sütlerini kâfi bulamayan kuzular bile meleyerek bu çobanın ihmalinde feryat ediyorlardı. Ray ettiği sürünün güzergâhındaki bağ ve bahçeye sahipleri keçilerin asmalara, ağaçlara verdikleri zarardan, ettikleri tecavüzden birkaç kereler şikâyet etmişlerdi. Köyün, köşe-i inziva-yı tabiatta hayat-güzar sükûn ve sükûnet olan, ihtiyarları da lisana gelerek titreyen parmaklarıyla uzaktaki dağları, ormanları gösterip “Oraya, ta oraya!” derlerdi.

(…)